Het is wel duidelijk dat er veel meer samenwerking nodig is om de transformatie naar een duurzame mode-industrie vorm te geven. Of we het nu hebben over een circulaire economie, problemen in de productielanden oplossen of een alternatieve werkwijze ontwikkelen. Het staat of valt bij een vruchtbare samenwerking.
Maar wat betekent het eigenlijk om een goede samenwerking of zelfs een partnership op te bouwen. In mijn werk ben ik nu bezig om op twee vlakken een samenwerking/partnership op te zetten. Een partnership tussen Enschede Textielstad en The Linen Project (hiervoor ben ik werkzaam als teamlid) en tussen mijzelf en mijn ‘collega’ Edwin met wie ik al diverse opdrachten heb gedaan, naar volle tevredenheid van de opdrachtgevers. (hierover meer in volgende blogs)
Het lijkt allemaal zo makkelijk om te gaan samenwerken:
“We gaan gewoon beginnen en dan zien we wel, we vertrouwen elkaar toch? “
Dat is ook zeker het geval (zonder vertrouwen–> geen samenwerking) en dat zal ook best wel goed gaan maar er zijn toch een paar zaken die aandacht vragen:
- Waarom willen we dit partnership eigenlijk en wat willen ermee bereiken? Het vaststellen en omschrijven van een gezamenlijke visie en doelstellingen helpt enorm om de koers te houden voor iedereen.
- Oog hebben voor elkaars belangen. Het is de bedoeling dat je met elkaar meer waarde creëert dan de som van elke partner bij elkaar, dus 1+1=3.
- Een samenwerking of partnership zet je op om samen risico’s en opbrengsten te delen op een eerlijke en transparantie wijze zodat iedereen tevreden is met de afspraak. De opbrengsten gaan niet alleen over geld maar kunnen ook gaan over kennis of toegang tot een nieuwe markt. Voor mij is dit een nieuwe manier van werken. Ik vind het heel waardevol om hiermee te experimenteren om ervan te leren zodat we in de toekomst eerlijke samenwerkingen kunnen opzetten. Goede afspraken en goede informatiedeling zal hier zeker bij helpen.
- Helaas is de mode-industrie dit helemáál niet gewend. Modebedrijven gaan eerder voor eigenbelang in plaats van voor het collectieve belang. Delen is lastig. Dus dat is best een uitdaging en zal zeker nog wat voeten in aarde hebben voordat men hierin een andere houding gaat aannemen. Positieve voorbeelden kunnen hierbij helpen.
- Een partnership of samenwerking is alleen mogelijk als er gelijkwaardigheid is tussen de partners. Hiërarchie hoort hier niet bij. Ik realiseer mij hoe waardevol het is dat de partners in bovengenoemde samenwerkingen als vanzelf gelijkwaardig zijn.
- Helaas geldt een gelijkwaardige houding lang niet altijd in de mode-industrie. Vooral niet richting fabrikanten in de productieketen. De historisch scheve machtsverhoudingen zijn nu vaak een obstakel om een goede samenwerking op te zetten. Modebedrijven zijn gewend om als inkopende partij de regels te bepalen, anders gaat men een deurtje verder inkopen. Het gebrek aan kennis over processen in de keten zorgen ervoor dat deze machtsverhouding wordt ingezet om toch voor elkaar te krijgen wat de ‘baas’ of de aandeelhouders graag zien. Meer winst. Maar als er meer aandacht is voor elkaars processen en belangen kan er begrip ontstaat. ( als er bv een levertijd uitloopt of een prijs echt onhaalbaar is).
- Openheid en transparantie zijn belangrijke voorwaarden om samen te werken en vertrouwen op te bouwen. Zonder deze geen vruchtbare samenwerking.
- Naast praktische afspraken is het verstandig om af te spreken hoe het partnership onderhouden wordt en vooral is iedereen nog tevreden? Het moet namelijk groeien en dat vergt verzorging.
Het werd mij duidelijk: een samenwerking of partnership is er niet ineens maar moet opgebouwd en onderhouden worden.
Het kost tijd, aandacht voor elkaar, gezamenlijk overwinnen van obstakels, af en toe slikken maar uiteindelijk betekent het rijkdom als het lukt! Samen bereik je meer dan alleen, dat weten we inmiddels allemaal.
Ik ben benieuwd wat deze partnerships ons allemaal gaan brengen en kijk ernaar uit!